అసంపూర్ణంగానే......
ప్రాణ ప్రదంగా పెంచుకున్న పదాలు వంచిస్తే
ఒక్కసారిగా కుంచించుకు పోతుంది వాక్యం
అనుకోవటం అంటే అర్థాన్ని
సృష్టించుకోవటమే, అదీ మన మాటల్లోనే
వెలుతురు వృత్తం వెలుపల అభివ్యక్తికి అందని అంధకారాన్ని
భాష బరి లోకి లాగుతుంది బలవంతంగా
అక్షరాల పరిసరాల్లో అలా అలా సంచరిస్తూ
పరిభ్రమిస్తూ పరిక్రమిస్తూ ప్రతిధ్వనిస్తూ
ఉన్నట్టుండి కొత్త అర్థం లోకి విచ్చు కుంటుంది వాక్యం
అర్థాల అంతరాలు అంతర్థాన మై
వైరుధ్యాలు అశ్లీల మవుతున్న సంధ్యా సమయం
అందుకోసమే కదా మనీషి
అనాది అనాదిగా అనాలని అనుకుంటూనే
వెళ్లి పోతున్నాడు ఎన్నెన్నో అనేసి
అనవలసింది మాత్రం అనకుండానే వదిలేసి ....
No comments:
Post a Comment